9 ayı geride bıraktık

Evet 9 ayı geride bıraktık ve gün gün değişmeye, gelişmeye devam! (Blog sayfasına girebilseydim daha önce yazabilirdim belki ama iştee teknik aksaklıklar..)

Gündüzler az uyku bol oyun, hareket,aktivite, geceler bazen çok sık bazen daha seyrek uyanmalarla geçiyor (gece bile gözünü açıp gülmeye başlayıp oyun istediğin de oluyor tabi:)), yemek yeme seansları bazen sorunsuz bazen bol krizli devam ediyor... Yani bebeklik böyle birşey demekki, aslında günün gününe uymuyor ama bir taraftan da öyle birşey ki belli bir ritmin, düzenin, saatlerin var. Böyle böyle günler geçiyor, sen büyüyorsun işte bebeğim...

İlk şeker bayramını da geride bıraktık...Bol bol bayram gezmeleriyle geçti. Zaten gezmeyi seven bebişimin keyfi pek yerindeydi:) Biz alıştık senin güleç yüzüne, ağzın kulaklarında yüz ifadene de(sen hep gül aşkımm benimm), ilk görenler pek bi şaşırıp seviyor bu halini, yabancılama huyun da yok zaten kimseyi (hatta anında anneyi satabiliyosun biraz bozuluyorum ama neyyse:) Ama başından beri anne bağımlısı bi bebiş olmamanı ben istedim, hatta babana alışman için taa ilk günden beri bazı şeyleri ona bıraktım, herşeyi ben yapayım diye atılmadım özellikle (ki zaten onda da ilgi-alaka en üst seviyede maşallah:) Bu arada geldi diye o kadar sevindiğimiz annanecikimizi elimizden Sinop'a kaçırıverdik:)

Yakında annane gelicek, ben işe döncem -maalesef- ve sen hergün yeni bir bıcırıklığınla bizi mutlu etmeye devam ediceksin... O kadar tatlı bişey oldun ki bu duygu nasıl anlatılır, nasıl ifade edilir bilemiyorum... O bebeklik hallerini de özlüyorum evet ama bi yandan da bi konuşsa, bi yürüse bıdı bıdı diye heyecan yapıyorum... Amaaa şu zamanın da keyfini bol bol çıkarmaya çalışıyorum tabiki, çünkü biliyorum ki o yürüdüğün, konuştuğun dönemler gelince de bu zamanlarını özlicem yine:)) Böyle bir döngü demekki annelik ve daha çok çok şey, işte ben de öğrenmeye devam ediyorum...