Saat 9'u 5 geçe... Kimileri yolda durmuş saygı duruşunda, kimileri arabalarında kornalarıyla insanın içine işleyen siren sesine eşlik ediyor...Kimileri arabalarından inmiş hemen yanıbaşında saygı duruşunda...Ve tabiki bazıları durmak yok aynen devam şeklinde ilerliyorlar... Bir adım öne gidemeseler de... Küçük bir ayrıntı gibi görünse de değil işte! Atamıza büyük bir saygı, elimizden geldiği kadarıyla, hiç olmazsa bu! Ama bu saygıyı göstermeye bile erinenler varken, Atamızın izinden yürümek için erinenleri anlayabilirmiyiz acaba?... Hayır...
Bu arada devlet babanın bir kurumunda siren sesinden başka bir farklılık yok her zamanki günlerden...
O kadar üşeniyoruz ki, o kadar halsiziz ki, o kadar bizden geçmişciyiz ki, o kadar vurdumduymaz, o kadar duyarsızız ki.... Bize bişey olmaz, yok o kadar değil, o kadar yapamazlar, olmaz canımmm, abartıyorlar herşey o kadar da kötü değil... Oysaki o kadar hatta daha kötü, her geçen gün... Ama işte hayatın akışına kapılmışız bir kere... Halbuki elimizden kayıp gidebilir bir gün aniden ne uğraşlarla sahip olduklarımız...
Keşke oğluşum keşke Mustafa Kemal Atatürk'ün değerini bilen, yaptıklarını anlayabilen, O'na saygı duyan, mirasına tüm varlığıyla sahip çıkabilen insanlarla yönetilen ve ucuz kömüre, azıcık yardıma muhtaç olmayıp da kandırılamayacak insanların olduğu bir ülkeye doğsaydın ama olmadı işte kuzummm ....
(Belki bir gün bunları okurken çok şey değişmiş olur ha bebeğim?)
(Yine de annenin yavrusuna umudu işte...)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder