Görüntü var ses yok!

Çarşamba günüydü, tezimi danışmana teslim ettim, işe döndüm. Rahatlamışken biraz da olsa, hafif bir boğaz yanması başladı. Kemiklerim de ağrımaya başlayınca tamam dedim yine şifayı kaptım. Akşama sesim çatallaşmaya başlamıştı bile. Sabaha zor çıkıyordu. O gün de iş yerinde aksi gibi konuşmak (konuşmaya çalışmak) zorunda kalınca heralde çok zorladım ki öğleden sonra hiç çıkmadı. Resmen sesim gitti. Babam arayıp sesimi duyamayınca panikledi doktora gonderdi ablamın refakatinde! Neyseki düşündüğüm gibi soğuk algınlığına bağlıymış, viralmiş, mikrobik değilmiş...

Eve geldim ve asıl zoru o zaman başladı. Fısıldayarak konusuyordum gerektikçe... Ama Kaan resmen sinir oldu bu duruma:) Baya baya ağladı! Anlatmaya çalıştıkça sinirlendi. Ben sustum, babası anlattı yine olmadı neyse oyaladı, oyuna daldılar. Sonra yine geldi 'annee' diye seslenip aklınca sesimi kontrol ediyor. Ama yok iste cıkmıyor oğlum dedikçe yine ağlama seansı başlıyor. Fırsattan istifade ilaçlarımı alırsam iyileşirim muhabbeti yapıyorum bu arada tabi, gerektiğinde calpol dışında herşeyi reddeden afacana:)

Bir ara şaka yaptığımı düşündü, yine bir ara gelip sesimi kontrol etti baktı ki yine fısıldıyorum offf benim gibi konuş diye kızdı. Normal konuş, öyle konuşma vs... Yazık yavrum çok üzüldü:(

Doktorun çok sıvı tüketin dediğini söyledim. Uzanıyordum, su şişem vardı sehpada, bana suyumu verdi, gülümsedi böyle sevecenlikle, hadi iç dedi. İçtim biraz, olmaz hepsini bitir dedi, içtim artık.. Hadi şimdi konuş dedi:) Suyu içince sesimin çıkıcağını düşündü minik:) Bir de o şişeyi babasına tekrar doldurttu, getirdi bana verdi, hepsini içmeyince kızdı :) kolaysa bitirme bir dikişte!

Sabahtan da kontrol ettikten sonra biraz üzüldü ama gün içinde alıştı artık...

Hala fısıldamaya devam! gerektikçe...(Fısıldamak ses tellerini daha çok yorarmış aslında) Ama ses verip bir do sesi çıkarabiliyorum kötü de olsa:)