Hiç bir şey yazmak istemiyordum, elim gitmedi hiç.
ama çok şey geçiyor aklımdan...
neden böyle oldu?.. minicikti... kimbilir ne kadar acı çekti...acıları bitti belki de... keşke böyle olmasaydı ta en başından... kader mi?... şimdi iyi mi?.. huzurlu mu?..
........
gülümsüyordur umarım...
sevdiği parkın yanından geçecekmiş...
çok zordu yine çok zor...sabır sabır ailesine, annesine, babasına, ablasına...
ve hoşçakal Nehircik...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder