Minicik bir mucize 1 yılını doldurdu...

 

Aşkımdan bir parça, canımdan bir parça... ve sen geldin hayatımıza tam bir sene önce bu gün... Kanımızsın, canımızsın... O kadar benden, o kadar aşkımdan, o kadar bizdensin ki... Ama nasıl da farklısın, nasıl da büyüdün ayrı bir kişilik, minicik bir adam oldun... 1 yılını doldurdun şu dünya üzerindeki... Allah uzun ömürler versin, nice yıllar nasip etsin oğluma... Çok mutluyum evet ama bir o kadar hüzünlüyüm sanki? Neden ki?! Büyüyosun diye mi? O en mini mini hallerin geçti, bu hallerin de geçecek diye mi? Aman ben de! Geçecek elbet büyüyeceksin, mini mini adamım kocaman bir adam olacak... Ama ne bileyim işte annecik böyle biraz... Evdeyim, bugün beraberiz, şimdi uyuyorsun... İsterdim şöyleee duygu yoğun bir yazı olsun, güzel bir edebiyat parçalayayım ama olmuyor işte kuzum, affet... Uyanacaksın, yarım kalacak diye her zamanki gibi hızlı hızlı yazıyorum bu gün de... Çok özel bir gün ama senin için aynı tabi şu anda, daha ne anlasın benim tatlı sevgilim! :)) İyi ki doğdun bitanecik oğluşum, beraber nice sağlıklı yıllara inşallah... Allah seni hayatın boyunca korusun bebeğim, bahtın açık şansın bol olsun... Beraber güzel günlerimiz nasip olsun inşallah... Bitmez... Ne kadar çok şey dilesem azdır senin için... Bu nasıl bir hismiş ki, hep bir kaygı hep bir koruma, kollama duygusu büyük bir aşkın yanında.. Sen benim yavrumsun, bizim oğluşumuzsun seni çok çok çok seviyoruz miniğim... Ne kadar söylesek, ne söylesek az kalır... İyi ki varsın, iyi ki sürpriz yaptın bize minik mucizem... İşte 18 Aralık 2008, Saat 10:10 da ilk kez duyduğum ses... Şu az önce göbüşünden çıktığım anne kişisini getirsinler artık, açım, emmek istiyorummm diye ağlarken sen...