Günler geçiyor, Kaan büyüyor...26 ayı geride bırakan Kaancık, bu aralar babaanne ve dedeyle birlikte...biraz hastalıklarla uğraştık ama neyseki geride kaldı...hoş bende hala düzelmeyen şeyler var...hayatımda böyle bir grip geçirmemiştim toparlanması da güç oluyor doğal olarak....
Tam çok güzel yemeye başlamıştı, biraz topladı gibi diyordum ama ateş herşeyi altüst etti, yine iştahsızlık başladı tabi...süzüldü yine yavrucak (kesin bana öyle geliyordur) son 1-2 gündür düzeldi gibi gibi...
Cimnastiğimize biraz ara verdik, nisan gibi tekrar başlamayı düşünüyoruz...ama 1 ay bile iyi geldi, kendi boyutundaki başka çocuklara alıştı en azından :)
Kaan'ın oyun odasında konsantre halleri...
Aklıma geldi şunu yazayım:) Zaten doğru dürüst kar yağmıyor artık, bir kerecik adamakıllı yağan karı da sevmedi bizimki, ayaklarına bulaştıkça sinir oldu, ellemedi pek...sonradan kıyıda köşede azcık kalmış artık buzlaşmış karlara özellikle basmaya başladı...zaten eline boya sürülünce de hiç hoşlanmıyor...temizlik takıntımı çocuğa yansıtmamaya çalıştım ama başaramadım mı acaba diye korkmaktayım neyse alışacak elbet daha bunun kreşi var:) oyun hamurlarında da durum aynı. sadece baş ve işaret parmaklarıyla öyle bir eğreti tutuyorki... hiç sevmiyor hiç! zorlamıyorum illaki "şimdi" resim yapacak, oyun hamuru vs ile uğraşacak diye kasmıyorum...ama boyaları, kağıtları masasının üstünde, istediği zaman geliyor arada bişeyler karalıyor, eline bakıyor boya olunca, 'işini bitirince, en son ellerini yıkarız, önemli değil, olabilir' diyorum, yavaş yavaş alışacak bakalım...
Bu arada hala konuşmasını beklemekteyiz...anlamlı konuşmasını diyeyim...dededededededede diyerek nasıl bütün derdini anlatıyor hayret doğrusu... aslında merak ediyorum yeryüzünde böyle başka bir çocuk daha var mıdır? yani 2 yaşında daha tam olarak konuşamayan çocuklar, ya tek tük kelime söyler ya da susar diye düşünüyorum ama hem konuşamayıp hem de hikaye anlatır tarzda, el hareketleriyle, mimikleriyle sürekli dededededede diye kendince konuşan var mıdırki?! bunun dışında en başta "dede" olmak üzere, "baba", "deda" (ben oluyorum bu, anne yok hala! çook nadir "nenne" diyebiliyor), "mama", "lila" (pilav), "daat" (saat), av-av, möö gibi şeyler var... kimi çocuk erken konuşur annesi yada ona bakan kişi hemen iddia eder "e ben yanında bebekliğinden beri hep konuştum, yaptığım herşeyi anlattım, işte ondan bizim çocuk erken konuştu" hikaye! çocuğu düzenli yemek yemeye alıştırdığını, uyku düzeni tutturduğunu, erken konuşmasını sağladığını düşünmek de geçersiz benim için. kimse beni inandıramaz buna...çocuk neyi ne zaman yapmak isterse aslolan odur! yoksa ben ki kendimi aşıp bol bol gevezelik ettim, bununla beraber annem-ki kendisi emekli öğretmen, kısacası bol bol konuşur- ona rağmen durumumuz budur:) ama öyle çok endişelenmiyorum, bekliyorum sabırla... hem böyle o kadar şeker ki, bu hallerini özlicem sonra biliyorum.
işte tam da dededede diye konuşurken
Mayıs sonunda sabiha paktuna keskinden randevum var, taa aralıkta alınmış:D gidermiyim bilmiyorum... uyku problemi içindi, o zaman mayısa randevu verince kızmıştım "taaa" o zamana kadar düzelir belki diye:) biraz burunlarından kıl aldırmama durumları da vardı...bilemiyorum... 2 gecedir iyiyiz:) ilk gece 22.00-04.30 arası uyudu, sonra süt içti 5.30 gibi tekrar uyudu (aranın bu kadar uzamasında benim artık gece süt vermicem diye gereksiz inadımın tutması etkili oldu, sütünü içti ve uyudu neyseki) nerdeyse 9 gibi uyanmış, dün de 22 de uyuyup gece 12de bi uyandı sonra 6ya kadar uyanmadı :))))) bizim uyku tarihimizde ilklerden ne de olsa, sevinçliyim ama temkinliyim de aynı zamanda:)
Güzel oldu işte, ne güzel özet geçtim. artık daha sık yazmak istiyorum, bakalım başarabilecekmiyim. bir de daha çok resim, video çekmek istiyorum, ama buna da Kaan izin vermiyor, makineyi görünce almaya çalışıyo tabi bebekliğindeki gibi olmuyor:) 
4 yorum:
çok geçmiş olsun size de..bizde de aynı durum var. Tam oğlum Şubat tatilinde biraz kilo aldı toparlandı derken bir hasta oldu suratı kaldı yine kaşık kadar...çok üzülüyorum ama Allah çaresiz dert vermesin diye de dua ediyorum..bu kış hepimiz hastayız valla...kimi duysam aynı...
Sevgiler
Bencede sık sık yaz artık, özledik :)
O konuya hiç takılma Seda, dediğin gibi çocuk ne zaman neyi isterse o zaman yapıyor. Her çocuk bir değil.O da olacak inşallah ama zamanı var demekki. Tuğra cümleler kurmaya başladı, çokmu önemlidir yani, geç te konuşabilirdi. Bu durumu hiç takıntı haline getirmedim.Tuğra dan daha ufak olup ta bıcır bıcır konuşan çocukları da gördüm. Sağlıkları yerinde olsunda gerisi önemli değil, herşey yavaş yavaş oturur rayına nasılsa.
Uyku konusuna gelince, yanımda yatırmaya başlayarak çözüm buldum.Biliyosun aynı sizin gibiydik. Erken yatarsa 12 yada 1 gibi kalkıp sabaha kadar nöbet tutardım başında. Ağlamaz, huysuzlanmaz oyun oynamak isterdi hep. Artık rahatım, yanımızda yatıyor hep. Demekki diyorum bütün derdi buymuş ve ben iki yıl boyunca boşuna kendimi harab etmişim. Şimdi yine geç yatıyor ama öğlene doğru 11-12 gibi uyanıyor ki deliksiz uyuyor. İki yıldan sonra nasıl huzurluyum, mutluyum anlatamam. Psikolojim de yavaş yavaş düzelmeye başladı bu sayede.
Belki Kaancığın sorunu da budur. Yanınızda yatmayı istiyordur, bir deneseniz aslında. Dr ile görüştüm. Bırakın mutluysa ve uyuyorsa yatsın yanınızda ileride istesende yatmaz zaten, odasını bilir dedi. Hiç istemeye istemeye yanımıza aldık ama rahatız artık.
Umarım herşey daha da güzel olur sizin için.
Öpüyoruz sizi, sevgiler...
size de geçmiş olsun neşelihaller, ama üzülmeyin, aslında çocuklar çabuk süzülüp iyileşince de hemen toparlıyorlar, umarım öyle olur... sevgiler:)
Emine ben de takılmıyorum aslında, o kadar çok duydum ki ve de biliyorum ki 3 yaşında hatta 4 yaşında konuşanı da var, 1 yaşında da:) maşallah Tuğra'ya ama cümlelere geçti demek:) derdini anlatabilsin diye istiyorum ama, anlamıyoruz bazen, Kaan sinirleniyor, O sinirlendikçe biz geriliyoruz... neyse geçecek:)
Bir ara yanımda yatırdım, baktım yine avaz avaz ağlıyor. keramet bunda değilmiş demiştim ama şimdi daha uysal gibi, tekrar deneyeyim aslında yanıma almayı, belki tamamen uyur:) benim de 2 yaşında o zamana kadar yapmamış olanlar bile odayı ayırırken geriye gidip yanıma alıştırmaktan tereddütlerim vardı ama emin ol uyusaydı takmazdım da. hem büyücek, bu günler geçecek, o zaman yanımızda mı yatacaklar... ne güzel işte mis mis uyuyun beraber:) evet ya ben de alıyım, kocacımı sepetleyip hatta:D
Yorum Gönder