geldimm bile

salı günü öğlen geldim...önce o saatte babanı da görmeye alışkın olmadığın için ona koştun, geri döndün, salona gidip dededededde yine birşeyler anlatmaya başladın ki beni farkettin ve bi anda sevinçle koşarak gelip sarıldın:))) off o nasıl bir özlemdi...ama biliyordum, tanıyordum seni, aynen böyle yapacaktın aslında, sevinecektin, sarılacaktın anneciğine...yoksa, aksi olacağından emin olsam zaten bırakamazdım seni...
bazen seni büyütürken yanlış yapıyorum-dur mutlaka, tam o anda da farkettiğim oluyor sonradan da...elde değil oluyor işte (bu ayrı bir konu) ama biliyorum ki doğru yoldayız bebeğim, iyi bir çocuk olmanı istiyorum bu "iyi"nin içine pek çok özellik sığdırabilirim, en başta psikolojisi, ruh sağlığı iyi olsun istiyorum...öyle olduğunu gördükçe de mutlu oluyorum işte...ama bu yol çoook uzun bir yol ve konu hassas...ben öğreniyorum...sen büyüyorsun...