oğluşum 2 yaşında:)

Bir minik Kaancık varmış, annesini babasını seçmiş, küçük bir sürpriz yapmış, bir aile yapmış o anne ve babayı, iyiki de onları seçmiş:) hiç aklında yokken -yada azıcık varken- bir anne doğmuş onunla birlikte...bilememiş önce ne yapacağını...etrafında çok yardımcı olan varmış neysekii, minik Kaan'ı seven çokmuş...2 yıl geçmiş aradan...2 yıl boyunca oğluş büyümüş, annesi büyümüş, oğluş yeni bir sürü şey öğrenmiş, annesi de, o gülmüş annesi nasıll mutlu olmuş, o ağlamış annesinin içi yanmış...mükemmel bir babası varmış bu oğluşun, Kaan O'nu çook sevmiş-annesi gibi:)-, peşinden hiç ayrılmamış:) 2 yıldır uykuyla arası yokmuş, sevmiyormuş işte naapsın...annesi artık düşünmüş kii: koskoca 2 yıl nasıl geçti, zaman ne çabuk geçiyor, belki de bu oğluşun gece sık sık uyanması bir şans! annesi daha çok sarılsın, öpsün, koklasın diye...(bu düşünce daha ne kadar devam edebilir) 2 yıldır yemekle de pek işi yokmuş, annesi çok üzülmüş, ağlamış bile ama artık rahat bırakmış Kaan'ı...büyümüş ne de olsa, kendisi istediği zaman, istediği gibi yesin demiş (yapabilmiş mi acaba?)
bu afacanın derdi varsa yoksa oyunmuş...herkesi etrafında pıırr döndürürmüş:) dededededde diye bol bol konuşurmuş, annesi heyecanla ama sabırla beklermiş -anlaşılabilir- cümleler kurmasını... deda dermiş annesine, babbasını kimseyle paylaşmazmış, annannesinin sözünü dinlermiş, onu hiiç üzmezmiş, dedesiyle oynamayı çok severmiş, O'nun yeri ayrıymış, teedesi bitanesiymiş, hayranmış belki de :) sevgi kelebeğiymiş O, annesinin canıymış, balıymış, aşk böcüğüymüş, ay parçasıymış...
Annesi ne yazsa ne dese yetmezmiş...çok çok çok severmiş O minik adamı, şükredermiş, dua edermiş hep, oğluşu sağlıklı olsun yetermiş...
İyi ki geldin hayatıma, hayatımıza bebeğim...ne kadar zor olsa da bir gülüş herşeyi unuttururmuş işte...

Nice nice yıllar beraber büyümüye devam etmek dileğiyle miniğim...