neler oluyor hayatımızda

bakalımmm:)
17. ay bitti, yine gününde yazamadım telaş telaşş..büyüdün, koca adam oldun. yok yok hala minik adamımsın:))
18 ay da bi dönüm ya şimdi onu bekliyorum uyku konusunda:D hah saf anne!
taşındık demiştim. miniğim benim hiç yadırgamadın sanki. bunda uzuun süren taşınma serüvenimizin payı olsa gerek...aşama aşama gördün herşeyi, eve yeni birşey yapılırken, yeni bir eşya gelirken, biz anlattık, sen dinledin...
odan çoook güzel oldu, evin en sevdiğim bölümü:) sen de sevdin, verdiğin tepkilerden anlaşıldı;)
dedecik çok çalıştı, yoruldu, kendini Kuşadası'na atmıştı kii büyüük dedecik birazcık rahatsızlanınca apar topar geri döndü, çok şükür önemli bişey değil. O'nu almaya gitti, bi kaç gün Ank., sonra yine Kuşadası. bu sefer anneanne de dedelerle beraber gidicek.
ben noolcam mı diyorsun yoksa?
babaanne ve dede geldiler bu arada, babacık Ordu'ya gidip aldı onları yani...haftasonu bi gece teyzoş bizde, bi gece biz anneanneciklerde takıldık. ilk gece süper uyuyan sen (2 kere kalkışş yani, bence süper de!), akabinde (aman üst üste iyi uyuma sakın:) gece 1den tee sabah ezanlarına, 5lere kadar sürekli ağlama, huysuzlanma halindeydin. ama vardı bi derdin belli, yine gaz sancısı gibiydi...ılık suda oturttuk biraz,sonra ya artık sızdın, ya da iyi geldi bilinmez uyudun. ama hiç bu kadar kötü olmamıştı şimdiye kadar...
ne demiştik sana haziran ayında babaanne ve dede bakıcaklaaar:) anneanne çok yoruldu ama napsın, tatili hak etti.eminim oralarda da kendine bi dolu iş yaratır gerçi de...
babaaneleri görünce ilk başta bana daha bi sıkı sarıldın ama sonrasında hiiç yabancılamadın. zaten kimseyi yabancılamayan, sıcakkanlı, canayakın bir sevgi pıtırcığısın bıdık seni:)
haftasonu İstanbul, seni 1 geceliğine anneanneye bırakma mecburiyeti...o kadar İstanbulum gelsin,aylardır hem de, şimdi gidebileyim ama yavruşu bırakıp da gittiğim için vicdan azabından havaya giremiyim iyi mi:(( gerçi havaya girecek bi durumda yok, koşuşturma içinde geçer gider ve Ank. yolları...
sen azcık daha büyü bebeğim, beraber sadece gezmeye gideriz inşallah:)
bu arada en huysuz, en alt değiştirmesi, giydirmesi zor günlerini yaşıyoruz bu günlerde! yani ben, saf anne olan ben, bu günlerin "ennnn" olduğunu ummak istiyorum...merhaba terrible 2, gelişin erken oldu gidişin de öyle olur umarım...bacak kadar herifin bile sendromu oluyor ya ben napıyım..... ama benim sendromumla çakışıyor bilesin Kaancık!!!
sonumuz hayrola yanii:)

yeni evimizde ilk post

Oh be!!! yerleştik!
Taşınalı 1 hafta oldu ama, ustalar, yapılacaklar, tamirat-tadilat, alınacaklar derken ancak her şey yerini buldu haftasonu itibariyle, sayemde:) bir kaç eksik şey kaldı tabi, olur o kadar;)
ama çoook yorgunum, öyle böyle değil...insan evlenip, çocuklu olunca bir de, kendini aşıyormuş demekkiii!!

Tatil istiyorum en dinlendiricisinden, en huzurlusundan... aksiyon, telaş hiç istemiyorummm.

Kaancığımdan ayrı kaldım bu taşınma telaşında, düzen şaştı tabi karışık ev hallerinde.çok üzüldüm...
O da çok özledi bizi biliyorum... nasıl da sıkı sıkı sarılıyor artık... o an hissettiklerim -tarifsiz-
çok seviyorum seni canım oğlummm... seni içime sokma isteğim hiç geçmeyecek:D

Nehir olsun Nehir'e sevgiler...

Fazladan 1 ya da 2 kişiye bile benim sayemde ulaşacaksa eğer neden ben de yazmayayım...

Annelerin en çok istediği nedir ki? Yavrusunun sağlıklı ve mutlu olması değil mi?..Ne hediyesi! Bir parfüm, bir bluz, bir kolye vs. nedirki?

Hayatın bir de bu yüzünü gördükçe, yüzümüze çarptıkça bu tokatlar nasıl da boş geliyor başka şeyler aslında...

O'nu daha Kaan küçücükken bir anne-bebek dergisinde tanımıştım, içim acımıştı evet, nasıl acımaz, kimin acımaz ki. ama çok çok güçlü olduğunu gördüğüm için de bir yanım rahatlamıştı, atlatacaktı elbet...

Bu anneler gününde, bu anneler gününden sonra her günde dualarım, bütün pozitif düşüncelerim, iyi dileklerim Nehir'e, sabırlı ve güçlü olmaları için ailesine...

Bu kadar iyi yüreğin sevgisinin O'na ulaşacağına ve Nehir kızın iyi olacağına inanıyorum...

Bir de burdan ulaşsak bu anneler gününde anneciğine hediye olsa... Olmaz mı?