Ve Zeynepcik de artık 6 ayını tamamladı. Bir bitse şu hamilelik kızımı sağlıkla kucağıma alsam dediğim zamanlar geçti, ah bir kırkını doldursa daha kolaylaşacak her şey dediğim zamanlar da geçti... geçiyor işte. güzel kızım da gün gelecek -inşallah- abisi gibi bir de bakmışım 6 yaşında bıcır bıcır bir kız olacak. 6 ay benim için de bir dönüm noktası olmuştu Kaan büyürken. yine öyle hissediyorum daha bir rahat daha bir kolay oluyor sanki. bir otursa bir yürüse derdine düşüyorum şimdi de:) ama şu ek gıda meselesi var ki zor dostum zor:) yaşasın emzirmek diyorum ne büyük rahatlıktı sadece emzirmek. neyse bu sefer daha rahat ilerlediğim bebiş büyütme yolunda, yine rahatlığı pozitif düşüncelerimi elden düşürmüyorum aklımdan çıkarmıyorum. bir an önce şöyle olsun bu kadar büyüsün isteklerim aslında anlık ama. geriye bakınca zaman ne de çabuk geçiyor diye üzülüyorum. bebek kokusunu saklamak mümkün olabilse mesela, her anı her ilk hareketi her gülüşü her kahkahayı videolara çekebilsek telaşa kapılmadan...off hele bu aralar abiyle bir iletişim kurmalar var ki eriyorum resmen... ah böyle zamanlar bir daha geri gelmeyecek işte o anları doya doya yaşayasım var mesela...
Ne garip şimdi baktım da yazdıklarıma. Kaan'ı anlatırken Zeynep'e, Zeynep'i anlatırken Kaan'a yani kısacası kardeş olmaya kardeşliğe gelmiş sözlerim...:) Artık böyle işte 2 çocuklu olmak böyleymiş. Yalnız şöyle de bir gerçek varmış ki ilk göz ağrısı diye bir şey varmış. Kaan ilkti tabiki.. ilk heyecan, ilk aşk, tecrübesizlik, her şeyin ilki, her şey...küçük adamım, yakışıklım, kıpır kıpırım, eğlenceli sevgilim, heyecanlım, neşelim, güleç yüzlüm, sarı şekerim... Ama Zeynebim de... kız çocuğum, güzelliğim, kibarım, prensesim... Bakalım daha neler neler eklenecek;)